‘Όντας εκτός playoffs από το 2004, όταν ο Kevin Garnett ήταν 27 χρονών και ο Flip Saunders ζούσε και προπονούσε την ομάδα, οι Wolves έκτοτε έχουν ξεκινήσει τρεις προσπάθειες για rebuilt. Καμία από τις προηγούμενες, όμως, δεν έφτασε καν κοντά στο να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, με την τρέχουσα προσπάθεια, υπό τις οδηγίες του coach-προέδρου Thibodeau, να μην έχει την πρώτη σεζόν που οι περισσότεροι από εμάς θα περίμεναν, αλλά να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να κάνουν τους φίλους των Wolves να αισιοδοξούν.
Τι πήγε καλά
Να συμφωνήσουμε, κατ’αρχάς, πως συζητάμε για τον πρώτο χρόνο ενός πενταετούς πλάνου και να το κρίνουμε ως τέτοιο: τον πρώτο χρόνο από τα πέντε, και τι θα περίμενε από αυτόν, τον πρώτο. Σε αυτά τα πλαίσια υπάρχουν πάρα πολύ θετικά πράγματα να κρατήσει κάποιος. Και να ξεκινήσουμε με το εντυπωσιακότερο εξ αυτών: τον Karl-Anthony Towns. Τον Towns που στις δύο πρώτες σεζόν του στη λίγκα δεν έχει χάσει ούτε ένα παιχνίδι, έχοντας παίξει και στα 164 που μπορούσε, τον Towns που τέλειωσε τη σεζόν με το εντυπωσιακό PER του 26,0, το δέκατο καλύτερο της λίγκας, έχοντας μπροστά του μόλις δύο άλλους ψηλούς, τους Jokic και Davis. Τον Towns που, ειδικά μετά το All-Star, έβγαλε νούμερα που θύμισαν David Robinson και Shaquille O’Neal στα καλύτερά τους. Ο ΚΑΤ έγραψε 25,1 πόντους μέσο όσο, απόδοση που για sophomore είναι η έκτη καλύτερη στην Ιστορία της λίγκας, πίσω μόνο από τους Shaquille (29,3), Jordan (28,2), LeBron (27,2), Rick Barry (25,7), και Durant (25,3), ενώ είχε τους περισσότερους πόντους από κάθε άλλο παίχτη στο “ζωγραφιστό”, με 14,1 ανά παιχνίδι, μπροστά ακόμα κι από τους 13,9 του LeBron. Ταυτόχρονα σούταρε με 36,7% από το τρίποντο, στις 101 προσπάθειες που πήρε, και είχε 83% από τη γραμμή των βολών. Κοινώς, δεν υπήρξε κάτι που ο Towns δεν έκανε από πολύ ικανοποιητικά ως άριστα στο επιθετικό κομμάτι. Από τον δεύτερο κιόλας χρόνο του, ο Towns έχει φτάσει επίπεδα απόδοσης All Star, και είναι ο παίχτης που θα οδηγήσει άμεσα τους Wolves στο επόμενο βήμα.
Άξιος συμπαραστάτης του σε αυτή τη διαδρομή δείχνει να μπορεί να είναι ο 22χρονος Wiggins στον ρόλο του Robin. Στα αξιοσημείωτα του Wiggins η σημαντική βελτίωσή του από το τρίποντο, όπου από το 30,4% στις 96 προσπάθειες αθροιστικά των προηγούμενων δύο σεζόν, τη σεζόν 2016-17 “έγραψε” 35,6% σε 103 προσπάθειες, ανεβάζοντας και το σκοράρισμα του στους 23,6 πόντους ανά παιχνίδι. Όντας πολύ καλός αμυντικός ατομικά, δημιουργεί μαζί με τον Towns ένα εξαιρετικό δίδυμο, ικανό για οδηγήσει σε μέρες καλύτερες τον οργανισμό των Wolves τα χρόνια που έρχονται.
Εύφημος μνεία και στον Ricky Rubio, ο οποίος όχι μόνο ανταπεξήλθε σε ομάδα Thibodeau (παρά τα περί αντιθέτου στοιχήματα που έβαζε διαρκώς ο Gus στα γραφεία του Ball Hog) παίζοντας 75 παιχνίδια στη σεζόν και τελειώνοντας αυτή στο ρόστερ της ομάδας, κόντρα στις διαρκείς φήμες περί ανταλλαγής του. Ειδικά μετά το All Star έτρεξε μέσους όρους 16 πόντων, 4,6 rebounds, 10,5 assists, σουτάροντας με 42% και 35% από το τρίποντο, στα καλύτερα ποσοστά του όσο είναι στη λίγκα.
Τέλος, στα θετικά της χρονιάς, πως ο, για πρώτη φορά εκτός playoffs στην προπονητική του διαδρομή, Thibodeau, σε κανένα σημείο δεν βιάστηκε και δεν θόλωσε, δεν έκανε καμία βιαστική κίνηση, και έβλεπε υπομονετικά την ομάδα να προχωράει στο πλάνο που έχει καταστρώσει για αυτήν, παρά τα άσχημα αγωνιστικά αποτελέσματα. Η στρατηγική υπομονή και η επιμονή στο πλάνο, ειδικά με το μέλλον να προδιαγράφεται λαμπρό, καταγράφονται στα θετικά, λοιπόν.
Τι πήγε στραβά
Αν αναλογιστεί κανείς πως, παρά την έλευση Thibodeau στον πάγκο, και τις μαγικές χρονιές επιθετικά των Towns και Wiggins, η ομάδα απλά βελτιώθηκε από τις 29 νίκες στις 31, ενώ όλοι περιμέναμε κοντά στις 41, μάλλον κάτι δεν πήγε πολύ καλά.
Και αυτό, αν πρέπει κάπου να επικεντρωθεί, είναι στην άμυνα, και στο άμεσο θετικό αποτέλεσμα που περιμέναμε να έχει η έλευση Thibodeau στην ομάδα. Αντίθετα, οι Wolves χρειάστηκαν μέχρι το All- Star για να βρουν τον όποιον καλό ρυθμό αμυντικά, αλλά και πάλι αυτός δεν διήρκεσε παρά μερικές βδομάδες. Με το εύρος των αμυνών του ΝΒΑ να κυμαίνονται από τους 100,9 πόντους που δέχονταν οι Spurs, ως τους 110,7 που δέχονταν οι Lakers ανά παιχνίδι, οι Wolves με 109,1 ήταν στην 26η θέση της λίγκας, πολύ κοντά στον πάτο αυτής, κάτι παραπάνω από μη αναμενόμενο για ομάδα του Thibs.
Στα αρνητικά να καταγραφεί και η έλλειψη σουτ από την περιφέρεια, κάτι που στο σύγχρονο μπάσκετ θεωρείται καταστροφικό, αλλά και η κακιά συνήθεια της ομάδας να χάνει πολύ εύκολα μεγάλες διαφορές που κατακτούσε νωρίς στα παιχνίδια, σημειώνοντας ρεκόρ 24-22 στα παιχνίδια που είχε προηγηθεί με τουλάχιστον δέκα πόντους, την στιγμή που το μέσο ποσοστό νικών ομάδων του ΝΒΑ σε αντίστοιχες περιπτώσεις φτάνει το 79%.
MIN let another double-digit lead slip away, they're now 24-22 when leading by 10+, the most losses & lowest win percentage (.522) in NBA.
— Alan Horton (@WolvesRadio) April 8, 2017
Στα αρνητικά μάλλον πρέπει να συμπεριληφθεί και η πρώτη σεζόν του Kris Dunn. Ο Dunn αμέσως έδειξε πως είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός, αλλά αδυνατούσε καθ όλη τη σεζόν να τρέξει, έστω ικανοποιητικά, την επίθεση των “Λύκων”. Και παρά τις 16 assists του στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν κόντρα στους Rockets, θα πρέπει να κάνει τρομακτική πρόοδο τη δεύτερη σεζόν του στη λίγκα για να μην καθιερωθεί σαν ένας χρήσιμος αμυντικός guard που θα έρχεται να βοηθάει από τον πάγκο.
Σε κάθε περίπτωση, μία πολύ αναλυτικότερη περιγραφή της πορείας των Wolves στη σεζόν 2016-17 είχε κάνει για το Hog ο Gus στα τέλη Μάρτη και μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Τι περιμένουμε το καλοκαίρι
Με τον κορμό να είναι ήδη στημένος και να περιλαμβάνει τους Towns, Wiggins σαν βασικούς και τους LaVine, Dieng, Shabazz Muhammad και Kris Dunn από τον πάγκο, οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν είναι αρκετές και πρέπει να γίνουν προσεκτικά.
Το πρώτο ερωτηματικό εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τον Rubio και το μέλλον του στην ομάδα. Όσες φορές ο Thibodeau αναφέρεται στο μέλλον της ομάδας αναφέρεται στους Towns, Wiggins και LaVine, αφήνοντας διαρκώς εκτός αναφοράς τον Ricky. Free agents το καλοκαίρι είναι pgs όπως οι George Hill και Jrue Holliday και δεν είναι απίθανο να προσεγγιστεί κάποιος εξ αυτών, με τον Rubio να ανταλλάσσεται για κάποιον 3&D παίχτη ή stretch-4 ή απλά για βάθος. Στις διαρκείς φήμες ακούγεται και το όνομα του -επίσης FA- Derrick Rose, αλλά προσωπικά δεν βρίσκω καμία λογική στην συγκεκριμένη προοπτική.
Το κύριο μέλημα της ομάδας είναι να βρει λύσεις από το τρίποντο. Παίχτες με τα αμυντικά χαρακτηριστικά που αναζητεί ο Thibodeau και με καλό σουτ πίσω από τα 7,25 υπάρχουν άφθονοι διαθέσιμοι το καλοκαίρι, τόσο για θέση βασικού, όπως οι Joe English, Kentavious Caldwell-Pope, Otto Porter Jr., αλλά και ο πάντα χρήσιμος βετεράνος Iguodala, αλλά και για τις θέσεις των αναπληρωματικών, με τους P.J. Tucker και C.J. Miles να είναι διαθέσιμοι.
Οι Wolves απαλλάχθηκαν από το συμβόλαιο του πολυτραυματία Pekovic και θα έχουν -ανάλογα με τις αποδεσμεύσεις που θα κάνουν- από $ 24 εκατ. ως $ 35 εκατ. διαθέσιμα για συμβόλαια το καλοκαίρι, άρα τη δυνατότητα να υπογράψουν τουλάχιστον δύο ικανοποιητικά συμβόλαια, συν την όποια ανταλλακτική αξία του Rubio, αν τελικά αποφασίσουν να μην συνεχίσουν με αυτόν.
Η έτερη ανάγκη τους, αυτή για το βασικό τεσσάρι με τρίποντο για να συνοδεύει στην front court τον Towns αναμένεται να αναζητηθεί στο draft, όπου οι Wolves διαλέγουν στο #6.
O Jonathan Isaac, με ύψος 6’10 και wingspam 7’1 φαντάζει μια λογική επιλογή για την ομάδα. Πολύ καλός αμυντικός, με διακυμάνσεις προς ώρας στο σουτ του και αδύναμος σαν τον Brandon Ingram, τα ελαττώματά του αυτά δείχνουν να είναι εύκολα βελτιώσιμα μέσω προπόνησης. Αξιολογότατη επιλογή αποτελεί και ο seven footer Φιλανδός Lauri Markkanen, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ από απόσταση, αλλά όχι πολύ καλός αμυντικός από την άλλη.
Fun Fact
Οι αλλαγές σε όλα τα επίπεδα στους Wolves συνεχίζονται αμείωτες. Μετά την αλλαγή προπονητή και προέδρου του οργανισμού πέρσι το καλοκαίρι, με τον Tom Thibodeau, να αναλαμβάνει και τους δύο συγκεκριμένους ρόλους, σειρά είχαν η αναβάθμιση του γηπέδου και η αλλαγή σήματος της ομάδας. Με εμφανίσεις του NBA να αναλαμβάνονται από τη Nike αντί της Adidas από τη σεζόν 2017-18, δεν έχουν ακόμα παρουσιαστεί οι νέες εμφανίσεις των Wolves, αλλά στις 11 Απριλίου παρουσιάστηκε το νέο σήμα. Ο παλιός cartoonίστικος λύκος, που αποτελούσε την τελευταία σύνδεση των εποχών των επιτυχιών με τον Kevin Garnett, αποτελεί παρελθόν, μαζί και το δάσος που για έναν απροσδιόριστο λόγο τον συνόδευε, και στη θέση του ήρθε το νέο σήμα, πολύ κοντά στο προηγούμενο alternative logo των τελευταίων χρόνων.
Σε επίπεδο marketing η ομάδα δείχνει να έχει αλλάξει ήδη επίπεδο, αφήνοντας πίσω τις εποχές που τα εισιτήρια των αγώνων τους ήταν προσφορά στα τοπικά supermarkets με την αγορά κονσερβών. Μένει να ακολουθήσει κι η αναμενόμενη αντίστοιχη εξέλιξη σε αγωνιστικό επίπεδο.
Welcome to the New Era. #NewEraNewLook pic.twitter.com/STDKfWVMrJ
— Timberwolves (@Timberwolves) April 12, 2017
Ραντεβού τον Οκτώβρη
| Κατάταξη | Ομάδα |
|---|---|
| 30 | Brooklyn Nets |
| 29 | Phoenix Suns |
| 28 | Los Angeles Lakers |
| 27 | Philadelphia 76ers |
| 26 | Orlando Magic |
| 25 | Minnesota Timberwolves |
| 24 | Sacramento Kings |
| 23 | New York Knicks |
| 22 | Dallas Mavericks |
| 21 | New Orleans Pelicans |
| 20 | Charlotte Hornets |
| 19 | Detroit Pistons |
| 18 | Denver Nuggets |
| 17 | Miami Heat |
| 16 | Chicago Bulls |
| 15 | Portland Blazers |
| 14 | Indiana Pacers |
| 13 | Milwaukee Bucks |
| 12 | Memphis Grizzlies |
| 11 | Atlanta Hawks |
| 10 | Oklahoma City Thunder |
| 9 | Washington Wizards |
| 8 | Los Angeles Clippers |
| 7 | Toronto Raptors |
| 6 | Utah Jazz |
| 5 | Cleveland Cavaliers |
| 4 | Boston Celtics |
| 3 | Houston Rockets |
| 2 | San Antonio Spurs |
| 1 | Golden State Warriors |
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
